2020 เป็นปีที่ยากลำบากและเหนื่อยในบางแง่มุม เป็นความโชคดีที่ในปีนี้น่าจะได้ประสบพบพานกับความรู้สึกดีหลายอย่าง ทั้งที่คาดหวังและไม่คาดหวังให้เข้ามา
เทียบกับปี 2019 แล้ว ดูปีนี้ช่างเขียนง่ายกว่ามาก ชีวิตที่ดีอาจจะเป็นชีวิตที่สามารถหยิบมาเล่าได้ไม่ยาก และเมื่อต้องหยิบมาเล่าก็ไม่ได้มีน้ำตาให้นึกถึงเท่าไหร่
ชีวิต
เมื่อปีที่แล้วรู้สึกว่าเป็นเวลาที่ยากลำบากและผ่านไปได้ยากเหลือเกิน
ปีนี้เมื่อรู้จักปล่อยวางและช่างมัน ก็พบว่าชีวิตดีขึ้นอย่างน่าใจหาย ไม่รู้สึกว่า “ความยากลำบาก” (struggling) เป็นเรื่องที่น่ากลัวและไม่ชวนพบเจอ
จริงอยู่ว่าการเลือกเรื่องที่อยากเจอและไม่อยากเจอได้น่าจะเป็นอภิสิทธิ์หนึ่งที่ต้องมีอะไรบางอย่างถึงจะทำได้ แต่ก็ขออนุญาตเป็นคนไม่ดีและอภิรมย์ตัวเองกับอภิสิทธิ์นั้นที่ได้รับ
รู้สึกดีที่หนึ่งปีนี้ในโลกเป็นปีที่ทำให้รู้สึกว่าตัวเองมีความหมายมากขึ้น
เรียนจบ
ไม่มีบายเนียร์ ไม่มีกินเลี้ยงมื้อมหาศาล
อาจจะดูกร่อยไปบ้าง แต่จริงๆ ก็ไม่อยากได้บรรยากาศของการ farewell สักเท่าไหร่
ยังอยากส่งโน่นนี่ให้เพื่อนที่เรียนด้วยกันเหมือนว่าเออ พรุ่งนี้จะยังเจอหน้ากันอยู่นะ ก็คงพยายามทำแบบนี้ และอีกสักพักก็น่าจะกลายเป็นมนุษย์ลุงในกลุ่มไลน์เป็นแน่แท้
โรคระบาด
เรานึกไม่ออกว่าเราได้รับผลกระทบอะไรจากโรคระบาดบ้าง นอกจากต้องประหยัดลง
รายได้ที่บ้านยังคงเดิม รายได้เราเพิ่มขึ้นเข้ามาและไม่ต้องรบกวนเงินอะไรที่บ้านมากแบบแต่ก่อนแล้ว เราโชคดีมากๆ ที่อยู่บนสายงานที่คงเส้นคงวาและยังสามารถหางานที่จ่ายเงินเดือนสูงกว่าค่าเฉลี่ยได้ในช่วงนี้
ความห่วยบรมอย่างเดียวของโรคระบาดคือเอาตัวเองเข้าไปอยู่ในกลุ่มตัวย่อสี่ตัวอักษรแล้วเจอ moderator ที่มาพร้อมความ toxic จำนวนมาก น่าจะขยาด volunteer works ไปอีกนาน
งาน
อาจจะตั้ง expectations ให้ตัวเองสูงไป หรือต่ำไปไม่รู้ แต่มีความสุขดีนะ
สุดท้ายโมเดลที่ toxic แต่เวิร์กก็คือตั้งความคาดหวังบน 95% CI ว่าจะตอบทุกความคาดหวังของทุกคนได้
หัวใจ
ช่วงคบกันใหม่ๆ เคยบอกฟางว่า “เธอไม่ได้ไม่ชอบสกินชิปหรอก เธอแค่กลัวติดมัน”
ความสัมพันธ์เปลี่ยนไปเรื่อยๆ จนได้เข้าใกล้กันและแชร์เรื่องราวมากขึ้น เมื่อวานบอกฟางว่า “เธอไม่ได้ไม่ชอบสกินชิปหรอก แค่มันต้องเป็นฉัน” ฟางพยักหน้า
ฉันดีใจที่มีเธอ เธอคือเรื่องที่ดีที่สุดของฉันในหลายปี
มองไปข้างหน้า
- ไปต่างประเทศ ถ้าโควิดดีขึ้น
- ขึ้นเงินเดือน (preferrably 15-40%)
- 0.5M liquid assets
Leave a Reply