แค่นี้

เบื้องหน้าของทั้งคู่คืออุกกาบาตมหึมา ขนาดใหญ่พอที่จะทำให้เกิดวิบัติการณ์ทั้งโลก

อันที่จริงจะบอกว่าเบื้องหน้าของทั้งคู่ก็อาจไม่ถูก ในเมื่อมันอยู่ในสายตาของคนทั้งโลก

แต่ในโลกของทั้งคู่ มีเพียงเขากับเธอ

เขาย้อนวันวาน ตั้งแต่วันที่เขามีเธอ ชีวิตเขาก็เปลี่ยนไป เขากล้าพูด เขากล้ายิ้ม กล้าออกเดินทางทำอะไรใหม่ๆ
เธอย้อนวันวาน ตั้งแต่วันที่เธอมีเขา เธอรู้สึกว่าเธอได้มีใครสักคนที่ได้ทำอะไรให้ ทุกคำปรึกษาของเธอกลั่นออกมาจากหัวใจ
เธอเป็นคนที่อยู่ตรงนั้นกับเขา จับมือเขาดึงขึ้นมาในวันที่ล้มเสมอ

เพียงแค่วันนี้แผลที่เกิดคงไม่ใช่แค่แผลถลอกจากการล้ม

“เธอต้องรู้สึกเธอทำอะไรไม่ได้อีกแล้วแน่เลย” เขาพูดกับเธอ สายตาจ้องมองวัตถุประหลาดชิ้นนั้น
ไม่มีเสียงตอบ เธอก้มหน้า กัดฟันกลั้นน้ำตา ทุกครั้งที่เขามีปัญหา เธอรู้สึกอยากเป็นคนนั้นที่อยู่ข้างเขาและช่วยเขาจนผ่านไปได้ด้วยดี

ความเงียบปกคลุมชั่วขณะ เสียงสะอื้นของเธอค่อยๆ ดังขึ้นเรื่อยๆ

“เธอ”

สองแขนของเขาโอบเธอช้าๆ เขาดึงเธอมาใต้อ้อมกอด

“แค่นี้ก็พอแล้ว ขอบคุณมากนะ”

เธอกอดเขากลับ น้ำตาทั้งคู่ไหลริน
เอาเข้าจริงวันนี้ก็สวยงาม