ขอบคุณที่เข้าใจกัน
ขอบคุณที่ทำให้เรากล้าเป็นตัวเรา

ขอบคุณที่ทำให้รู้ว่าการมีคนเข้าใจ และกล้าพูดด้วยตรงๆ มันดีแค่ไหน
ขอบคุณที่ทำให้กล้าทำสิ่งที่อยากทำจริงๆ สักที
ขอบคุณที่ยืนยันว่าจะรับสภาพแบบนี้ได้

ขอบคุณมากนะ

“จริงๆ นะ ไม่ต้องห่วงเราหรอก”

“โคตรเกลียดคำนี้เลย กูก็ห่วงของกูป่ะ”

“อือ ความรู้สึกมันห้ามกันไม่ได้จริงๆ สินะ”

---

แด่ความรู้สึกต้นเดือนสิงหาคมที่ปั่นป่วน

ขอบคุณทุกท่านที่ให้กำลังใจและคำปรึกษา

ปกติเป็นคนไม่ฟังเพลงเอง ชอบเพลงที่มาลอยๆ มากกว่า
(นี่คือเหตุผลว่าใครได้ยินเราร้องเพลงจะพบว่ามั่วเนื้อตลอด :P)

ดังนั้นเราเป็นคนที่ไม่มีหูฟังใช้ และคนจะไม่ค่อยเห็นเราอุดหูฟังกัน
กระนั้นก็มีบางเพลงที่ทำให้อุดหูฟังได้ มาสิสต์เก็บไว้

• คลาสสิกทุกเพลง อยากฟังเมื่อไหร่ (นานๆ ที) ก็อุด
  • มีเพลงนึงจำชื่อไม่ได้แต่ชอบมาก อยู่ในไอพอดแต่ไม่อยู่ใน iTunes แล้ว ต้องกลับไปขุด
• เพลงของรัดเกล้า อามระดิษ
  • ลมหายใจ เพราะสุดๆ
• The Carpenters
  • ส่วนใหญ่แล้วถ้าเริ่มอุดหูฟังนี่เพราะเพลง Close To You ที่เราอยากฟังบ่อยมาาากกกกกกก เป็นเพลงเดียวที่จะไม่ลังเลที่จะทำให้ยืมหูฟังเพื่อนเลย ทั้งๆ ที่ลิสต์นี้เอาเข้าจริงก็ “กล้ำกลืน” เขียน
    • ขณะเขียนบล็อกนี่ฟังมาแล้วสองรอบ
• Bee Gees
  • ชอบ Too Much Heaven
  • หาโอกาสฟังเพลงอื่นอยู่
• เพลงแปลกๆ ที่อยู่ดีๆ ก็ชอบมีคน influence ให้ชอบ (แต่ไม่ถึงขั้นหยิบหูฟังมาฟัง ชอบร้องมากกว่า)
  • ถ้าเธอคิดจะลืม – Polycat
  • เธอเก่ง – Potato (?) Jetset’er
  • เพื่อนรัก – The Parkinson
  • หากฉันตาย
  • เหนื่อยไหมหัวใจ

อยากเขียนบล็อกสอบเข้าใหม่ ส่วนหนึ่งเพราะของเก่าเว็บพังและหายไปแล้ว

ก่อนมหกรรมสอบ

เราสอบสอวน. ไม่ได้ตั้งแต่ม.5 เพราะเกรดฟิสิกส์ห่วย (ทั้งที่อาจารย์เคลมว่าเราเข้าใจที่สุด แต่ทำข้อสอบไม่ได้)

นี่คุณอยู่ในห้องก็ทำได้นะ แต่พอสอบไม่รู้คุณเป็นอะไรทุกที

ก็ค่อนข้างเสียใจแหละ เพราะสอวน. เป็นทางลัดไปสู่ที่เรียนต่างๆ เยอะมาก

ความเลวร้ายของเกรด

เกรดทำร้ายผมมากครับ ส่วนหนึ่งเพราะตอนสอบ (เป็นทุกวิชาแหละ แม้แต่คอม) ส่วนหนึ่งเพราะดองชีท

สอบนี่ปกติอยากโทษตัวเองนะ แต่ข้อสอบคณิตมันทำร้ายต่อเนื่องยาวนานมาก (ถ้าอาจารย์ฝ้ายอ่านอยู่ ปราณีรุ่นน้องด้วยนะครับ ขอเหมือนเทอมหลังๆ นะ ;___;)

ผมจบม.6 ด้วยเกรดคณิต 2.5 ฟิสิกส์สองเทอมแรกได้เกรดไม่พ้นนี้ทั้งๆ ที่ทำได้ ส่วนเทอมที่เหลือ (ยกเว้นม.6 เทอมสองที่ผมเท) ฟิสิกส์ก็ 4 ตามระเบียบ

แต่คณิตก็เป็นตราบาปหนักมากๆ อยู่ดี

เริ่มหาเป้าหมายรอง

เป้าหมายหลักของเราคือวว. เกษตรมานานมากแล้ว (แต่เวลา aim จะเอาให้ติด ฬ เพราะกันคะแนนเหวี่ยง และฟังเพลงมหาจุฬาลงกรณ์แล้วมันฮึกเหิมกว่าเพลงเกษตรศาสตร์ สุดท้ายก็คะแนนถึงวศ.รวมของ ฬ แต่ไม่ได้จ่ายค่าใบสมัครไป)

ประเด็นคือเป้าหมายรองเนี่ยสิ ถ้าไม่ได้เกษตรเอาที่ไหน

• SIIT เอาแน่ถ้าได้ทุน
• ICT มหิดล neutral (แต่พอได้ทุนแล้วรู้สึกดีขึ้นนิดนึง ไม่งั้นจ่ายไม่ไหว)
• เครือพระจอมนี่ rank ไว้ว่าลาดกระบัง > บางมด ส่วนพระนครเหนือไม่ได้ยื่นไป

เป้าหมายที่ไม่ต้องคิดมากเรื่องสอบ

ม.สงขลานครินทร์

มีโครงการที่ยื่นพอร์ทโน่นนี่ไปครับ วิธี rank คือเอาอันดับ NLC-NSC-YSC คัดจากที่หนึ่ง สอง สาม ไล่ไปเรื่อยๆ ตามที่ยื่น โดยทุกการแข่งขัน weight เท่ากัน

แปลว่าผมได้แน่ๆ เพราะถือว่าเป็น NLC ที่หนึ่ง

ข้อเสียคือสงขลานครินทร์ครับ สงขลาไม่ใช่ใกล้ๆ

SIIT

SIIT นี่สอบเพราะทุนมันอย่างเดียวครับ ถ้าไม่ได้ทุนก็ไม่เรียน

ข้อสอบผมมั่นใจว่าทำได้นะ แต่สุดท้ายมันไม่ใช่ทำได้หรือไม่ได้ไง มันทำได้ดีแค่ไหนเมื่อเทียบกับคนอื่น

สุดท้ายผมไม่ได้ทุน (แต่ติด) วันนั้นเคว้ง นั่งถามตัวเองว่าทำไมวะ
เพื่อนที่ได้ SIIT (แต่เกรดไม่ถึงพอรับทุน และทางบ้านพร้อม support ถ้าเรียนที่นี่) มายินดีด้วยกับผม ไมตรีจิตเพื่อนช่วยให้รู้สึกดีบ้างนิดนึง

Active Recruitment บางมดฯ

ยื่นพอร์ทไปรอบแรกและรอบเดียวครับ ไม่ได้ จบ เคว้งเบาๆ (ซึ่งก็พยายามปลอบใจตัวเองว่าเพราะรับภาคปกติน้อยกว่านานาชาติมาก)

หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้ทำพอร์ทส่งไปที่ไหนอีก (คือพอร์ทผม handcraft ทุกเล่ม ต้องนั่งตัดขอบกระดาษ 36 แผ่น เหนื่อยเอาการ)

ICT มหิดล

เหมือนกันครับ ไปเพราะมีทุน (สำหรับคนสอบ) และมีรอบที่รับผ่านการยื่นพอร์ท ผมก็เลยเอาทั้งสองรอบ

สรุปก็คือได้ทุนมาครับ มอบตัวเสร็จสรรพ

สอบ GAT-PAT

ผมเครียด PAT3 เป็นพิเศษ แต่ส่วนหนึ่งได้เวกเตอร์เข้าช่วย ส่วน PAT1 นี่ทิ้งตามยถากรรม แต่ต้องขอบคุณที่โรงเรียนที่สอน Prob-Stat-Cal ดีมากๆ จนหายห่วง

ถึงจะบอกว่าเครียดแต่ก็ไม่ใกล้เคียงกับคำว่าเครียดขนาดนั้น ผมอ่านหนังสือโต้รุ่งคืนเดียว แตะมือถือทุกวันโดยเฉพาะทวิตเตอร์

ทำโจทย์กับเพื่อนก็ตามยถากรรมมากๆ ทำเท่าที่มี มีเท่าที่ทำ

GAT เชื่อมโยงซื้อหนังสือมาดอง GAT Eng ไม่ได้อ่านเพิ่มเท่าไหร่นัก ผมบอกเพื่อนสนิทที่ตั้งใจฟิตอังกฤษด้วยกันว่า

Let’s see if my damn rusty grammar would do its work or not.

ผลออกมาตามรูปด้านล่าง

วิชาสามัญ

ฟิตทุกวิชายกเว้นเคมีครับ เพราเกษตรใช้คะแนนสามัญ โดยเฉพาะฟิสิกส์ที่อยากเก็บ 80 อัพ

เห็นคะแนนฟิสิกส์แล้วผมเสียใจเบาๆ ควรทำได้มากกว่านี้

แต่คณิตศาสตร์ 1 นี่เพื่อนสนิทผม (อีกคนกับที่ฟิตอังกฤษ) และเก่งมาก มันได้น้อยจนผมเองยังแปลกใจ ดังนั้นผมถือว่าคะแนนผมนี่ coincidence ไม่ได้ได้มาด้วยความสามารถ

แต่สุดท้ายคะแนนตรงนี้ก็ไม่ได้ใช้ ผมเข้าเกษตรผ่านโครงการโควต้า 30 จังหวัด ที่ถ่วงคะแนน GAT ไปแล้ว 50%

สัมภาษณ์

ผมไม่เคยมั่นใจอะไรเท่าสัมภาษณ์ และผมจริงจังกับมันมากกว่า paper test ด้วยซ้ำ

เขียนเล่าการสัมภาษณ์แทบทุกครั้งไว้ ตามอ่านได้ที่นี่

• SIIT
• ICT-MU
• IC-KMITL
• CPE-KMITL

มีสัมภาษณ์ที่นึงที่ผมยังไม่ได้เขียน คือวิศวะเกษตร เพราะผมไม่อยากเขียนมัน แต่เขียนอันสวยหรูมาเยอะมากๆ แล้ว ก็ขอเขียนอันที่ไม่เป็นเหมือนที่หวังบ้าง

สัมภาษณ์วิศวะเกษตร

ก่อนสัมภาษณ์วิศวะเกษตร ผมทำหนังสือรุ่น สภาพประมาณนี้

วันที่พักจากการทำหนังสือและแยกย้าย ผมกลับบ้าน จัดชุดนักเรียนและปั่นหนังสือรุ่นต่อ ในใจไม่ค่อย concern เรื่องสัมภาษณ์เท่าไหร่นักเพราะลิงค์ข้างบนทุกลิงค์ผมจบการสัมภาษณ์ได้สวยเสมอ ผมนอนดึก ถ้าหนังสือรุ่นไม่เสร็จโรงพิมพ์จะด่าเอา

เช้าวันต่อมาไปสัมภาษณ์ แน่นอนสภาพไม่จืด ผมพกพอร์ทไปหนึ่งเล่มพร้อมเอกสารที่ทางนั้นขอมา

มีคนสัมภาษณ์ก่อนผมหนึ่งคน ผมเห็นพอร์ทเค้ามี NSC ขณะที่ของผมหรูสุดมี srakrnARSE กับ NLC12

หลังจากคนก่อนหน้าผมสัมภาษณ์เสร็จ ผมเข้าห้องสัมภาษณ์ไป อาจารย์สองท่านดูใจดี ผมประหม่ากว่าทุกครั้งเพราะรอเวลาที่จะสัมภาษณที่นี่มานานแล้ว

ใครไม่อยากอ่านอะไรเศร้าๆ ถึงจะแฮปปี้เอนด์ดิง กด

เตือนก่อนอ่าน: ตกหล่นและมีเพี้ยนแน่ๆ เพราะวันนั้นหัวผมทื่อ และมันนานมากแล้ว

“สวัสดีครับ แนะนำตัวหน่อยครับ”
“สวัสดีครับ ศิระกร ลำใย ปัจจุบันอยู่สาธิตม. ราชภัฏนครปฐม สิ่งที่คิดว่าทำให้ชอบคอมพิวเตอร์ก็คือผมเชื่อว่ามันแก้ปัญหาได้ตั้งแต่เล็กมากๆ ถึงใหญ่มากๆ ครับ”

“ทำไมถึงเลือกที่นี่”
“ก็เชื่อว่าที่นี่มี advantage ที่ดีกว่าที่อื่นน่ะครับ เพราะอย่าง KUSmartBus ที่นี่ก็ทำเอง เทียบกับมหาวิทยาลัยที่หนึ่งที่เหมือน outsource ทำ”

“ทำไมถึงเลือกวิศวะคอม”
“เหมือนที่บอกน่ะครับ ผมเชื่อว่ามันช่วยในการแก้ปัญหาได้ทุกเรื่อง ตั้งแต่เรื่องเล็กที่สุดถึงใหญ่ที่สุด”
หลังจากคำถามนี้มียกตัวอย่างปัญหาต่อ ถ้าผมจำไม่ผิดผมจะโชว์เรื่อง srakrnARSE ไป

“พอร์ทคุณเคยเขียนโปรแกรมมานี่ งั้น อัลกอริทึมคืออะไร”
“ผมจะตอบว่ามันเป็นวิธีการแก้ปัญหาที่เป็นระเบียบแบบแผนและขั้นตอนแน่นอนแล้วกันครับ”

“ยกตัวอย่างอัลกอริทึมมาหน่อย”
ก่อนหน้านั้นผมไปสัมภาษณ์ IC-KMITL มา ผมพยายามนึกว่าผมตอบอะไรไปบ้างในการสัมภาษณ์ครั้งนั้น ซึ่งตอนนั้นผมเล่นมุก pseudorandom number ไปเพราะกำลังสนใจเรื่อง cryptography
ผมอ้ำอึ้งนานมากแล้วยึดติดกับตรงนั้น ผมไม่รู้จะเอาอัลกอริทึมอะไร

“Hash ครับ”

“Hash คืออะไร”
ผมเรียบเรียงคำพูดไม่ถูก ลนไปอีก อัลกอริทึมง่ายๆ มันมีแต่ดันเอาของยากมาพูด
“มันเหมือนค่าที่เป็นค่าที่ represent ข้อมูลชุดนึงน่ะครับ อย่างค่า checksum ก็เป็น hash”
ตอนนั้นในหัวผมแม่งงงไปหมด รูปประโยคผมไม่ได้สวยแบบนี้แน่ๆ

เพื่อนผมบอกว่าตอนทำข้อสอบ คนเรามักมีอาการเหงื่อโง่ คือทำไม่ได้ตอบไม่ได้แล้วรู้สึกโง่ทันที ความมั่นใจหายไปหมด
ผมรู้ตัวว่ามันเกิดขึ้นแล้วแน่ๆ ฉิบหายแล้วแน่ๆ

ผมไม่แน่ใจว่าหลุดออกจากโปรแกรมมิ่งไปได้ยังไง แต่คำถามต่อมาที่ผมไม่ลืมคือ

“ทำไมเกรดคณิตศาสตร์คุณ…”

เอาเข้าจริงที่ IC ลาดกระบังก็ถามแบบนี้ (ด้วยคำถามว่าคะแนน PAT คุณดีมากเลยนะ but what’s wrong with your Math grade?) ตอนสัมภาษณ์ (ม.6 เทอม 2) ผมเรียนแคลคูลัส ผมเลยยกตัวอย่างไปได้เลยว่าโรงเรียนผมมันสอนเกินหลักสูตรชัดเจน (เช่น by-parts พวกนี้)
ผมอธิบายตรงนี้ไป
ที่ลาดกระบังพอเค้าดูคะแนน PAT ทางนั้นก็เคลียร์ครับเพราะคะแนน sensible (ไถไปดูตารางแจกแจงคะแนนข้างบนได้)

“ส่วนหนึ่งเพราะโรงเรียนผมสอนเกินหลักสูตรและ set standard สูงด้วยครับ อย่างตอนนี้เรียนแคลคูลัสก็จะเจอไปถึง integration by parts กับพวก integration by fractions”
“By parts นี่ปกติไม่ได้เรียนม.6 เหรอ”
ผมพยายามอธิบายไปว่าไม่ ตำราสพฐ. นี่ถ้าอินทิเกรตจะไม่เกิน polynomial ในรูปทั่วไป (แยกเป็นก้อนๆ ย่อยๆ แล้ว ซึ่งมันง่ายมากจริงๆ)

คุยอะไรไม่รู้ต่อสักพัก

“ทำไมเราถึงควรรับคุณ”
“ผมเชื่อว่าผม fight ได้ครับ ผมกล้าพูดว่าเกษตรฯ คือเป้าหมายอันดับหนึ่ง ผมพิสูจน์ให้ดูแล้วด้วยคะแนน PAT ที่ผม fight มาได้ และถ้ามีอะไรที่ผมต้อง fight ผมก็ยินดี”
“fight เพื่อปกปิดเกรด 2.5 น่ะเหรอ?”

ผมอึ้งเลยนะ มันเหมือนหมัดแสกกลางหน้า น็อคผมอยู่หมัด ถ้าขี้แยแบบเมื่อก่อนน่าจะร้องไห้ไปแล้ว
ผมถามตัวเองเลยว่าออกไปจากตึกภาคฯ วันนี้แล้วผมจะมีโอกาสเข้ามาอีกทีไหม จะได้เข้ามาบ่อยแค่ไหน

ผมจำอะไรหลังจากนั้นไม่ค่อยได้ ผมจำได้ว่ากรรมการบอกว่าผมตอบคำถามได้ดีกว่าที่เคยเจอมา แต่นั่นก็ไม่ได้แปลว่าทางด้านอื่นกรรมการพึงพอใจ
ผมจำได้ว่ากรรมการบอกว่าผมเรียนได้แน่ๆ ไม่มีปัญหาหรอก แต่ตอนนั้นหัวผมคิดว่าเรียนได้กับได้เรียนมันก็ไม่เหมือนกัน

สัมภาษณ์เสร็จผมขอใบรหัสเคลียร์ริ่งเฮาส์ กรรมการไม่ได้ให้คนก่อนไปเพราะไม่ทราบ ผมยังถามตัวเองตอนนั้นเลยว่าต่อให้มึงได้รหัสมา เอาไปล็อกอินจะมีชื่อมึงไหม

เดินลงมาจากภาคคอม พ่อนั่งรอที่บาร์ IUP ผมเดินผ่านป้าย IUP แล้วผมเหม่อเลยนะ กูอยากมาแดกข้าวใต้ตึกนี้นอกจากวันบาร์แคมป์ นี่กูจะมีโอกาสไหม

ปรากฏทางภาคมีปัญหากับเอกสาร ผมกับผู้สมัครอีกคนขึ้นไปห้องธุรการหรืออะไรสักอย่าง เขาขอเอกสารเพิ่มเติม
ผมเหลือบไปเห็นใบรายชื่อสัมภาษณ์ มันมีสองคน หลังชื่อสองคนนั้นมันมีคำว่าผ่านทั้งคู่

กูสบายใจแล้ว

กลับบ้านกินข้าว นอนหลับ

จุฬาลงกรณ์

ผมสมัครจุฬาฯ ไปด้วย (อยากรู้ว่าติดไหม ทั้งที่ตอนแรกคิดว่าไม่ติดเพราะรวมแล้วคะแนนผมมันประมาณหมื่นแปด ปีที่แล้วสองหมื่น) แต่ไม่ได้จ่ายเงิน

ปรากฏปีนี้คะแนนร่วง ขั้นต่ำเหลือหมื่นหก แต่ก็ไม่ได้ซีเรียสอะไร

---

จบแล้วแหละ

ปะ พรุ่งนี้ขนของเตรียมไปอยู่บางเขน 😀