ปล่อยไม่ได้

“เราปล่อยให้เธอมีอิทธิพลกับเราแบบนี้ไม่ได้แล้วนะ”

เธอตกใจ

แต่มาคิดดีๆ ก็คงไม่แปลก เขาดูเป็นคนเหงาๆ เธอเป็นคนเหงาๆ
และเหมือนที่เพลงว่าไว้ ความเหงาเป็นขั้วบวกขั้วลบ คนสองคนจึงดูเข้ากันได้ไม่ยาก

แน่นอนเวลาทำให้คนสองคนสนิทขึ้น พื้นที่ทับซ้อนในใจก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

เธอเงียบ ยังนึกไม่ออกว่าจะพูดอะไร

“ด้วยสถานะนี้เราไม่ควรสนิทกันมากกว่านี้ว่ะ…”

เขาพูด ตามองหน้าเธอ พลันมุมปากของเค้ายิ้มเล็กน้อย

“สนใจเปลี่ยนสถานะไหม”

หน้าเธอแดง ไม่มีอะไรจะพูดเหมือนเดิม
เธอก้มหน้า ยิ้มที่มุมปากปรากฏบนหน้าเธอไม่ต่างจากเขา

คงเป็นคำตอบที่ชัดเจน