เผยแพร่ครั้งแรกที่เฟซบุ๊กส่วนตัว
ผมเรียนจบแล้วฮ๊าฟฟฟ
ตั้งแต่เด็กชายฮักสกีวิชยังไม่มาอยู่บ้าน พ่อกับแม่ก็ดูว่าจะส่งลูกไปโรงเรียนที่ไหน ตัดสินใจว่าอยากเลี้ยงลูกเชิงบวกเพราะอยากเลี่ยงการสร้างแผลใจในเค้า รวมถึงพฤติกรรมไม่ดีที่เป็นผลลบจากแผลพวกนั้น (เช่น โดนลงโทษถ้าอีไม่เป็นที่ ผลคือกินอึซ่อนหลักฐาน)
ประจวบเหมาะพี่แคล Cal Komkanit แนะนำให้ไปหาคุณหมอปาล์ม Happy Howl – Dog Training and Behavioural Services by Vet ก็เลยไม่ลังเลที่จะไปหาคุณหมอ แค่ครั้งแรกก็รู้สึกว่าทำให้เข้าใจวิธีการมอง-การชวนลูกให้ไปเปิดประสบการณ์ในการเรียนรู้ และเป็นเด็กดีของพ่อแม่ (หลักๆ อธิบายไวๆ คือเราให้ทางเลือกเค้าแหละ เค้าเลือกได้ แค่ถ้าเค้าเลือกทางที่เราชอบ เค้าก็จะได้รางวัลอย่างงาม)
ฮักน่าจะเป็นหมาที่เรียนจบช้าที่สุดแล้ว เพราะคอร์สห้าครั้ง ลากไปได้ห้าเดือน 
ติดวิบากกรรมป่วยทางเดินอาหารยิบย่อย รวมถึงมีเป็นซ้ำด้วย พอทางเดินอาหารไม่ปกติ ก็มีพฤติกรรมที่พ่อไม่ชอบเพิ่มหนึ่งอย่าง คือกินอึ เป็นนิสัยที่พ่อไม่ชอบ แบบที่ทำงานกับใจพ่อมันในเชิงลบมากที่สุด, ก็เพิ่งมาปลดล็อก และวางใจลงได้ไม่นานนี้เอง หลังจากคุยกับคุณหมอนี่แหละ
ดีใจมากที่ได้มาเจอคุณหมอปาล์ม, หมาเราเป็นหมา ไม่ใช่หุ่นยนต์ รู้สึกได้เข้าใจ ได้ให้เค้าเป็นในสิ่งที่อยากเป็น และได้ขอให้เค้าเป็นในบางสิ่งที่เราอยากให้เป็น ต้องขอบคุณฮักด้วยส่วนนึงที่เป็นหมาที่น่ารักสำหรับเราโดยธรรมชาติ ซึ่งพอมาออนท็อปด้วยมุมมอง-ความเข้าใจ ที่คุณหมอปาล์ม “ชวน” ให้ได้สังเกต และพาตัวเองไปเจอกับข้างในของลูก ก็รู้สึกว่าลูกเราน่ารักขึ้นไปอีก และเราก็คงเป็นพ่อแม่ที่ดีให้ฮักฮักขึ้นได้ในแต่ละวัน
