Category: Life

เมื่อคนสองคนแยกย้ายห่างจากกันออกไป สิ่งที่เหลือคือเรื่องราวและความทรงจำที่ดี
แม้จะมีคนบอกว่าความทรงจำดีๆ เป็นอะไรที่จะติดตรึงไปตลอด แต่ถึงกระนั้นก็มีปัจจัยหลายอย่างมากกว่าตัวความทรงจำเองที่จะบันทึกไว้ว่าความทรงจำนั้นดีหรือไม่ดี

เมื่อความสัมพันธ์ถอยลง สิทธิ์ขาดในการกำหนดระยะความสัมพันธ์นั้นขึ้นกับคนคนเดียว นั่นคือคนที่เลือกระยะห่างที่สุดให้กับความสัมพันธ์
ความพยายามในการเข้าหาของคนที่พยายามมากกว่าคงไม่เกิดประโยชน์ประการใดเลยหากเป็นอีกฝั่งหนึ่งที่ถูกปิดกั้น

และเมื่อมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเลือกที่จะสร้างความบาดหมาง เย็นชา การทะเลาะเบาะแว้งก็เป็นสิ่งที่เลี่ยงไม่ได้ เมื่อนั้นภาพแห่งความบาดหมางก็คงค่อยๆ ก่อตัวหนา

แม้ความทรงจำที่ดีจะมีอยู่ แต่หากทุกครั้งที่หวนคิดถึงมัน กลับกลายเป็นภาพเลวร้ายที่ซัดโถมมากลบความทรงจำ เป็นภาพเหล่านั้นที่ทำให้วันและเวลาดีๆ หายไป ใบหน้าที่ควรจะยิ้มเมื่อนึกถึงมันกลับเต็มไปด้วยน้ำตาและเสียงสะอื้น

เมื่อภาพที่เลวร้ายถาโถมจนกลบความรู้สึกดีๆ เมื่อนั้นก็คงไม่มีคำว่าขอบคุณต่อกันอีก เพราะภาพความทรงจำดีๆ คงไม่ใช่ภาพที่อยากนึกถึง — หรือแม้แต่จดจำอีกต่อไป

“สิ่งที่เราอยากทำไม่ใช่อะไรใหญ่หลวงหรอก เราแค่อยากเจอคนที่รักเราจริงๆ เราอาจจะยอมพลิกแผ่นดินหาคนคนนั้นด้วยซ้ำ”

“ถ้าสิ่งที่เธอกำลังทำคือตามหาคนที่รักเธอ สิ่งที่เราจะทำคือทำให้เธอเชื่อว่าคนที่เธอตามหาอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว”

“งั้นสิ่งที่เราอยากทำ ก็คือรัก ไว้ใจ และเชื่อใจใครสักคน”

“ไม่ง่าย กว่าจะทำได้ถึงตรงนั้น แต่ก็คงไม่ยาก เพราะรู้ตัวอีกทีเรารู้สึกแบบนี้กับเธอไปแล้ว”

เขาอยู่กับเธอ บันไดเลื่อนกำลังเลื่อนขึ้น ทั้งคู่กำลังไปชานชาลารถไฟฟ้า
ตลอดที่เขาอยู่กับเธอ เธอเรียกเขาว่า “เธอ” และเรียกตัวเธอเองว่า “เรา”

เขาตั้งคำถาม หรือวันนี้เขาฝันไป? โอกาสที่ได้อยู่กับเธอช่างดูไม่น่าเป็นไปได้
อันที่จริงเขารู้ว่านี้ไม่ใช่ฝัน แต่ก็ไม่อยากเชื่อตัวเองสักเท่าไหร่

“นี่” เขาเอ่ย เธอยิ้มให้เล็กน้อย
“เรียกชื่อเราให้เราได้ยินสักทีได้หรือเปล่า” เขากล่าวออกไป ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าขอมากเกินไปไหม

เธอยิ้มเล็กน้อย ดึงเขามาจับมือ เอ่ยชื่อเขาเบาๆ ที่ข้างหู
“ชอบนะ” เสียงหวานเสียงนั้นดังขึ้นต่อจากชื่อของเขา

เขายิ้ม ทั้งที่ขอเกินไป แต่กลับได้เกินกว่าที่ขอ
พลันหันหน้าหนีพร้อมพยายามเก็บยิ้ม แต่ความรู้สึกนั้นเกินกว่าจะสามารถซ่อนได้

แล้วทั้งคู่ก็ยิ้มออกมาด้วยกัน

ขอบคุณนะครับ แมรี่ 🙂

You:     งื้อออออ มีอะไรจะบอกอ่ะ
You:     !chatbot confess @haveore
Chatbot: @haveore has been loved by @ordinaryguy!
You:     อิอิ ฝากบอทมาบอกรักนะ อุตส่าห์เขียนมา 55555555
Haveore: ทำไมต้องผ่านบอท
Haveore: บอกตรงๆ ไม่ได้หยอ
You:     งื้อ ไม่อ้อมค้อมแล้วเนอะ
You:     ชอบนะ .////.
Haveore: ชอบเหมือนกัน :smile:
You:     :)

จบปีหนึ่ง CPE แล้ว จะว่าเร็วก็ว่าเร็ว ส่วนจะว่าช้านี่ไม่สามารถทำได้จริงๆ เพราะมันไม่ช้าเลย

เหลือเวลาอีกสองปีสำหรับการหาที่ฝึกงาน และสามปีก่อนออกไปหางานจริง คำถามคือจะฝึกงานในฐานะอะไร ตำแหน่งอะไร?

ด้วยความว่างเลยมานั่งไล่ดู แล้วก็พบว่าควรจำแนก skills เราออกเป็นสามด้านให้เรียบร้อย: ถนัด ชอบ และเก่ง

• งานที่ถนัด คืองานที่รู้สึกทำแล้วชินมือ คือเปิดมาแล้วสามารถทำโดย fluent ได้ ต่อให้ไม่ได้ทำมานานก็ไม่ติดอะไรเป็นพิเศษ
• งานที่ชอบ คืองานที่อยากทำ เออ อยากทำล้วนๆ เลย ไม่จำเป็นต้องถนัด หรืออะไรแต่ประการใด
• งานที่เก่ง คืองานที่ต่อให้รู้สึก stuck แค่ไหนแต่พองานออกมาแล้วโอเคกับมันมากๆ

ประเด็นคือสามงานนี้มี band ของเซ็ตตามแผนภาพออยเลอร์ทับอยู่อีกหนึ่งภาพ

เซ็ตอีกเซ็ตที่ควรเก็บมาใส่ใจนั่นคือการทำเงิน ไม่งั้นเราคงได้ข้อสรุปตั้งแต่แรกแล้วว่าทั้งสามเซ็ตแรกมี “การนั่งไถ Reddit” เป็นสมาชิกด้วยกันทั้งหมด เสียตรงที่มันไม่ทำเงิน แหม่ 😛

สุดท้ายก็ทำอะไรไม่ได้ ก็เลยลองไล่งานดูว่างานไหนบ้างที่เป็นตัวเรา

• งานที่ถนัดรู้สึกจะเป็นงานเขียน สามารถเปิดบล็อกขึ้นมาเขียนได้โดยไม่หยุด เขียนโน่นนี่ลง Blognone ก็เขียนได้ค่อนข้างลื่น มีหลายงานเขียนที่กลับมาอ่านแล้วคิดว่าทำไมตอนนั้นเขียนได้ไม่ดีเท่าที่ปัจจุบันหวัง แต่ก็ยังโอเคอยู่
• งานที่ชอบ (คิดว่าชอบ) คือสาย machine learning/data analytics มันทำให้เราสนใจมานานแล้วว่าบนโลกของ Data เราสามารถหยิบมันมาทำอะไรได้บ้าง
• งานที่เก่ง คืองานด้านดีไซน์ รู้สึกว่าติดขัดกับมันมาเยอะ แต่พอมาเปิดงานตัวเองทีหลังก็ไม่รู้สึกผิดหวังอะไร

ประเด็นคืองานทั้งสี่อยู่ตรงไหนในแถบทำเงิน?

• สำหรับงานเขียน เป็นบล็อกเกอร์ก็น่าจะทำให้มี income ได้ แต่ไม่ใช่อาชีพที่ยึดถือ (ทั้งในแง่ reliability of income และในแง่ที่ยึดหลัก Blogger ไม่ใช่อาชีพจากการได้คุยกับ #มิตรสหายท่านหนึ่ง) แต่ที่สนใจกว่าคืองานสอน เราพบว่าทำงานสอนนี่สนุกกว่าที่คิดตั้งแต่เปิดเพจสอนคอมโปร (หรือเอาเข้าจริงคือสนุกตั้งแต่สอนคอมเพื่อนสมัยมัธยม — แปะลิงก์ไว้ แต่อย่าดูเลย อายเค้า :P)
• งานสาย data analysis/machine learning นี่ทำเงินแน่นอน ข้ามไปเลย สายนี้ตรงๆ อยู่แล้ว
• งานสาย creativity นี่ถ้าจะเอาให้ตรงสายรู้สึกควรจะไป UX Designer ก็ได้ แต่ไม่คิดว่าตัวเองจะเก่งถึงขั้นนั้นได้

พอมามองแล้วก็พบว่าตัวเองเขวเหมือนกัน มีงานหลายสายที่ยังอยากแตะดู (Theory, Infrastructure, Web) แต่ก็ยังไม่ได้แตะ และคิดว่าได้เวลา scope ตัวเองลงมาให้เฉพาะทางได้แล้ว

ถ้าเขียนบล็อกนี้แล้วได้อะไร ก็ขอตอบว่างานที่มุ่งจะทำคือ data analysis แล้วกัน หวังว่าจะสามารถเดินตามทางนี้ได้โดยไม่หลงในอนาคต