Sirakorn's Blog

Category: Note

  • ความคิดถึง

    ความคิดถึงน่ะ แสดงออกไปแล้วมันดึงกลับคืนมาไม่ได้นะ

    มิตรสหายท่านหนึ่ง

  • ความต้องการจากความสัมพันธ์

    สารภาพกันตามตรงคือเพิ่งมีความรักอีกครั้ง และก็เพิ่งสารภาพไป, รู้สึกที่ผ่านมาตัวเองผิดพลาดที่ไม่ได้สังเกตความรักอย่างใจจดใจจ่อมากขึ้น

    เพื่อนคนหนึ่งเคยบอกว่าเราเป็นคนถามหานิยามเยอะมากๆ ดังนั้นคงไม่ผิดสักเท่าไหร่ที่อย่างน้อยจะพยายามหานิยาม (?) ให้กับมันว่าสุดท้ายแล้วเราต้องการอะไรกันแน่

    วิธีการเขียนบล็อกนี้ก็ประหลาดดี, หลับตาแล้วจินตนาการว่าเรากับคุณจะไปอยู่ตรงไหนของกันและกันในชีวิตบ้าง, ก็กล้าพูดว่าเป็นบล็อกที่ยิ้มตอนเขียนมากที่สุด

    แอพพริชิเอชัน

    ไม่ค่อยอยากไทยคำอังกฤษคำ, แต่ความสัมพันธ์ที่ดีคือความสัมพันธ์ที่เราต่าง appreciate การกระทำของกันและกัน

    การ appreciate ไม่ได้อยู่แค่เราดีใจที่มีคน appreciate เรา, แต่เป็นการที่ได้ appreciate การมีอยู่ของทั้งอีกฝ่าย และทั้งความสัมพันธ์ไปพร้อมๆ กัน

    เรื่องเล็กมากหรือใหญ่มากก็ตามแต่ ถ้าเรายินดีกับการกระทำของอีกคนหนึ่งได้ก็คงจะดีมากๆ–คำขอบคุณและความ appreciate ที่อยากรู้สึกว่ามีให้กันและกัน อาจจะเป็นแค่การดึงมือมาจับ หรือไปจนถึงกระทั่งการสนับสนุนเราทางอารมณ์ในวันที่เราไม่โอเคมากๆ

    เรารู้ตัวว่าเราไม่ใช่คนเห็นค่าตัวเองเท่าที่ควร เราคิดว่าความสัมพันธ์ที่ดีจะทำให้เรา appreciate การมีอยู่ของเรา ทั้งเมื่อเราทำอะไรแล้วเรา appreciate ว่าเราดีใจที่ได้ทำให้คุณ และทั้งเมื่อคุณทำอะไรให้เราแล้วเรา appreciate ว่าเรามีค่าในสายคาคุณนะ

    พูดง่ายๆ คืออยากรู้สึกเหมือนมีคนขอบคุณเรา และอยากรู้สึกเหมือนขอบคุณคนคนนั้นไปพร้อมกันแหละ

    สเปซ, อินทิแมซี, ไทม์

    สเปซมีสองแบบ–สเปซที่มีกัน และสเปซที่ไม่ได้ใช้เวลาด้วยกัน

    สเปซอย่างแรกคงไม่จำเป็นต้องพูดถึงอะไรมาก, การมีกันอยู่ใกล้ๆ มันก็รู้สึกปลอดภัยดี และระยะประชิด (intimacy) มันก็ทำให้เรารู้สึกว่าคุณยังอยู่ตรงนี้ ไม่ได้ไปไหน

    สเปซอย่างหลังอาจจะน่ากลัวไปหน่อย, แต่จริงๆ การห่างเพื่อกลับมาเจอกัน อย่างน้อยก็คือการพักผ่อนที่ดีที่จะเก็บความคิดถึงไว้เป็นพลังตอนเจอกันอีกครั้งหนึ่ง และเป็นสิ่งที่สำคัญมากๆ

    ไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกันตลอด หรือคุยกันตลอดหรอก, เราอยากอยู่ตรงนี้ในเวลาที่คุณต้องการเรา และเราก็อยากให้คุณอยู่ตรงนี้ในเวลาที่เราต้องการคุณเหมือนกัน

    ดีมานด์ และคอมมิตเมนต์

    รักคือการให้โดยไม่หวังอะไร[citation needed]

    จริงๆ แล้วความรักเป็นอะไรที่ถ้าจะ long run ในแง่ของความสัมพันธ์แล้ว ยังไงก็ต้อง mutual ไม่ใช่มีเพียงฝ่ายเดียวให้และฝ่ายเดียวรับ เพราะความสัมพันธ์คือการที่สองฝ่ายตกลงปลงใจที่จะ commit ด้วยกัน

    ฟังดูน่ากลัวไปหน่อย แต่จริงๆ เป็นงี้แหละ–ทุกครั้งที่เราให้อะไร เราก็เหมือนให้ commitment ที่เรามีกับความสัมพันธ์ออกไปด้วยเหมือนกัน วันหนึ่งถ้าให้จนไม่ได้รับ พลังจาก commitment ที่มีในตัวก็คงจะหมด ดังนั้นการรับอะไรกลับมาก็คือการรับ commitment กลับมาเพื่อพลังจะอยู่ต่อในความสัมพันธ์นั้นเหมือนกัน

    ดังนั้นถ้าจะพูดว่ารักคือการ demand มากกว่าการ request ก็คงไม่ผิดนัก เป็นความคาดหวังที่อาจจะรู้สึกว่าความสัมพันธ์มีจุดหมายเพื่อเติมเต็มมากกว่ารู้สึกว่าถ้าเติมเต็มได้ก็คงจะดี

    อนาคตที่มั่นคง

    อืม แค่นั้นแหละ, apply ได้ตั้งแต่วินัยทางการเงิน การวางแผนเวลา จนถึงการวางแผนอนาคตตัวเองนี่แหละ

    อยากเมคชัวร์ว่าถ้าเป็นชีวิตที่เราสองคนมีส่วนทับซ้อนกันมากขึ้นแล้ว มันจะยังคงยั่งยืน

    จริงๆ พอมานั่งเขียนอะไรแบบนี้แล้วอ่านอีกรอบ ก็พบว่าหัวข้อหลักๆ ที่คิดว่าควรมีในความสัมพันธ์ เช่นความเข้าใจ ความเห็นใจ หรืออะไรพวกนี้นี่ แทบไม่ได้หยิบมาพูดถึงเลย แต่อาจจะเป็นเพราะกว่าจะมีอะไรตามหัวข้อที่เขียนๆ มา ก็คงต้องมีหัวข้อหลักๆ ที่รู้สึกว่าควรมีก่อนหมดเลยอยู่แล้ว

    ขอให้เป็นแบบที่หวังแล้วกัน 🙂

  • Beamer tips: overlay for every item in `itemize`

    Most of the time when I’m dealing with my slides, it’s very common to do this:

    \begin{itemize}
    \item<1-> This is an item
    \item<2-> This is another item
\end{itemize}

    This, however, is very time consuming, and I just recently found a tip: just pass the overlay specification into the itemize environment itself!

    \begin{itemize}[<+->]
    \item This is an item
    \item This is another item
\end{itemize}

    Observe the <+->, which tells the overlay to increment the pause count onwards.

    However, I still do have some personal problem: I preferred the items not to be shown any in the very first slide (Beamer’s normal behaviour, to my understanding, is to show the first item on the first slide). In other words, I wanted to pause since the very first item.

    This does the job neatly:

    \begin{itemize}[<+(0)->]
    \item This is an item
    \item This is another item
\end{itemize}

  • ตบตีกับ NVIDIA บน Ubuntu

    เขียนไว้นิดหน่อยเป็น notes ให้ตัวเอง

    • ตอนนี้มี PPA Drivers แล้ว ลงให้เสี่ยงพังน้อยที่สุดคือเพิ่ม PPA ที่ https://launchpad.net/~graphics-drivers/+archive/ubuntu/ppa แล้วไปเลือก Additional Drivers เอา
    • ถ้าเคยใช้ proprietary drivers เก่าๆ ให้ไป purge แพคเกจ nvidia-* ทิ้งด้วย
    • ถ้าลงยังไง nvidia-smi ก็ทำท่าจะไม่เจอการ์ดจอ ลองปิด secure boot (เสียเวลาชีวิตไปสองวันเต็มๆ)

  • Formal Photo 101

    ต้องการรูปตัวเองที่จริงจังพอมาตั้งแต่มัธยม เพิ่งมาประสบความสำเร็จเมื่อวันนี้

    ในฐานะคนที่ ลอง มาแล้ว หลายหน ก็ขอมาบันทึกวิธีการถ่ายที่ดีเอาไว้หน่อย

    • แสงต้องแข็งพอระดับนึง
      • ความพยายามในการแต่งรูปทุกครั้งจบที่การลด contrast/clarity เพื่อให้ภาพสมูธ แต่ถ้าทำแบบนั้นแล้วแสงไม่แข็ง ภาพจะเหมือนออกมาจากกล้องฟรุ้งฟริ้งทันที
      • หาฉากขาวๆ ถ่ายกลางแจ้งตอนที่แดดกำลังโอเค หรือไม่ก็ใช้เลนส์กว้างๆ จะไดคัทไปแปะฉากง่ายขึ้นมาก
        • ถ้าอยากได้ฉากขาวเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว หากระดาษมาแปะเลย
    • ถ่าย
      • f เยอะได้จะดีมาก ผมช่วงหลังจะไม่หลุดโฟกัสแล้วจะไดคัทง่าย แต่แลกมาด้วยฉากไม่ละลาย ถ้าเป็นฉากไม่สีล้วนก็ตาย
      • วิธีถ่ายรูปของเราให้หน้าเดียว: ยิ้มหาเสียงให้เป็น
    • ฉากต้องสวย
      • ถ้าจะ corporate จ๋าก็อาจจะถ่ายในสำนักงานได้ แต่ไม่แนะนำ
      • backdrop ที่เป็นลายๆ แบบหนังๆ ส่วนตัวไม่ชอบ
      • อันที่ชอบเพราะแปลกตา คือ portrait shot ของ Google ที่พื้นหลังเป็น gradient แต่ชอบไม่สุด
      • รูปชุดที่ชอบที่สุด (จนต้องก็อป backdrop มาใช้) คือของอาจารย์ CPE รู้สึกเรียบ แต่ทรงพลังมาก
        • ฉากสีเทาที่ดี (หมายถึงที่ตัวเองชอบ) ให้เจือสีน้ำเงินลงไปนิดนึง จะไม่ดู monochrome
    • posture ต้องเป๊ะ
      • หน้าหันเงยขึ้นเล็กน้อย ห้ามถ่ายจากมุมเสย
        • ทุกครั้งที่ถ่ายรูปแนวนี้เพื่อนที่ถ่ายให้จะเตี้ยกว่าตลอด วันนี้เปลี่ยนไปรบกวนเพื่อนที่สูงพอๆ กัน ทุกอย่างจบ
      • ที่ไม่เคยใส่ใจเลยจนวันนี้เห็นคือไหล่ ถ้าเชิดไหล่ขึ้นจากด้านหน้า ไหล่ต้องไม่ตกเยอะ (คือความชันไหล่หน้าต้องน้อยกว่าไหล่หลัง) และแน่นอนว่าที่เคยลอง มาแล้ว หลายหน ไหล่หน้าตกตลอดหมดเลย
    • วิธีการไดคัทผมที่ดีที่สุด
      • ไดคัทตามปกติ (ใช้ adjust tools ช่วย)
      • Shrink selection 1px, inverse selection แล้วกดลบจนกว่าขอบขาวจะหาย

  • วิธีตรวจหน่วยความจำเกินสำหรับโค้ดโปรแกรม

    ตอนทำเกรดเดอร์ของ 111 (1DG) ได้รับคำแนะนำจากอาจารย์มะนาวว่าให้ใช้ sandbox กันหน่วยความจำเกินของ Mares สำหรับผู้เรียนที่เป็นคนตรวจสอบการเขียนโค้ดเอง ถ้าสามารถรันคำสั่งในลักษณะเดียวกันได้ก็จะสามารถเช็คหน่วยความจำเกินได้ไม่ยาก และมีประโยชน์กว่า X หรือ T โดดๆ จากเกรดเดอร์

    ขั้นแรก โหลดไฟล์ Sandbox มาจาก https://github.com/cafe-grader-team/cafe-grader-judge-scripts/blob/master/std-script/box64-new.c (กด Raw แล้ว Ctrl+S เซฟไว้สักที่) เสร็จแล้วคอมไพล์ด้วย GCC (ทั้งนี้สำหรับนิสิต 111 หมู่ 1 ในเซิร์ฟเวอร์กลางมีคำสั่งนี้ให้ใช้ได้ทันที ข้ามขั้นตอนนี้ไปได้เลย)

    gcc box64-new.c -o box

    หลังจากนั้นจะได้ไฟล์ชื่อ box แนะนำให้ย้ายไปไว้ใน $PATH สักโฟลเดอร์ (ท่าที่ง่ายที่สุดคือย้ายเข้าไปใน /bin)

    sudo mv box /bin

    รันคำสั่งbox หนึ่งที ควรจะได้ output ออกมาประมาณนี้

    ถ้าได้แล้วแปลว่าทุกอย่างโอเค ให้เขียน input ที่ต้องการใส่ไว้เป็นไฟล์ไฟล์หนึ่ง แล้วรันคำสั่ง

    box -a 2 -f -T -t [เวลาที่จะจำกัด] -m [เมมที่จะจำกัด (kB)] -i [ไฟล์ input] [ไฟล์โปรแกรมที่คอมไพล์แล้ว]

    เช่น ถ้าจะรันให้ทัน 2 วินาที ในเมม 32MB (32768KB) โดยรับข้อมูลเข้าจากไฟล์ input-4.txt และโปรแกรมชื่อ a.out ให้รัน

    box -a 2 -f -T -t 2 -m 32768 -i input-4.txt a.out

    คำเตือนคือตรงชื่อไฟล์ที่จะรันต้องเป็นพาธที่ถูกต้อง สำหรับนิสิต 111 หมู่ 1 ถ้าจะรันไพธอนให้รันด้วย

    box -a 2 -f -T -t 2 -m 32768 -i input-4.txt $(which python) program.py

    ท่อน $(which python) จะทำการยัด full path ของ Python ในเครื่องมาให้

    ถ้ารันผ่านควรจะมี output ออกมายาวๆ ว่าโอเค แต่ถ้ารันไม่ทันควรจะขึ้นว่า signal 6 หรือ signal 11 อันใดอันหนึ่ง ส่วนถ้าเวลาเกินก็ขึ้นชัดเจนว่า Time limit exceeded

  • เข้าใจผิด

    เราอยู่ในโลกของการเข้าใจผิด

    อย่างน้อยถ้าเขาไม่ได้เข้าใจเราผิด
    เราก็กำลังเข้าใจผิดว่าเขาเข้าใจเราผิด

    ความแย่คือบางครั้งมีความกลัว ความอ่อนแอ หรือทิษฐิบางๆ ที่กั้นไม่ให้เราเข้าไป “สลาย” ความเข้าใจผิดนั้นได้
    และความเข้าใจผิดครั้งที่ n-1 ก็เป็นกำแพงกั้นการสลายความเข้าใจผิดครั้งที่ n เช่นกัน

    บางทีโลกก็ไม่ได้สวยงามและตรงไปตรงมาเหมือนอย่างที่อยากให้เป็น

  • Optimum

    คนเราเลือกเดินทางที่ดีที่สุด (optimum) ไหม?

    สัตว์บางชนิด อย่างเสือ สิงโต มันมักจะเลือกชีวิตและวิถีของตัวเอง ยามมันตกอยู่ในอันตราย มันจะทำทุกวิถีทางเพื่ออยู่รอด

    กลับกัน บางแง่มุมของมนุษย์ ทางที่เราเลือกเดินอาจไม่ใช่ทางที่ดีที่สุด เราอาจเลือกเดินทางที่อยากเดินแม้รู้ว่ามันจะไม่มีวันเป็นไปตามที่เราหวัง
    เส้นทางบางเส้นทางเราเดินด้วยความคาดหวัง ถึงแม้ว่ารู้อยู่สุดหัวใจว่ามันไม่มีวันเป็นไปได้

    หรือเรากำลังวิวัฒนาการถอยหลัง?
    หรือเราไม่สามารถมีอิสระจากอารมณ์ ความคิด และความปรารถนาของตัวเอง?

  • Laptop requirements

    เงินไม่มีแต่เสือกมาเขียนเรื่องความต้องการในการเลือกโน้ตบุ๊คนะครับ

    วัสดุ

    • จะพลาสติกหรืออะไรก็ไม่ซีเรียส จะเป็นไม้ก็ได้ถ้ากล้าทำมา
    • ไม่เอาสีขาว ยกเว้นอะลูมิเนียม (เอ๊ะ นั่นเค้านับว่าเทาหรือเปล่า)
    • ไม่เอาสีแป๊ด
      • ถ้าให้ดีอยากได้สีดำ
    • พูดง่ายๆ คือเอาเทา หรือดำ
    • ถ้าพลาสติกอยากได้อันที่มันด้าน (แบบ ThinkPad)

    การใช้งาน

    • แทรคแพดเป็นกระจก หรือแก้ว หรืออะไรก็ได้ที่ใช้นานๆ แล้วมันจะไม่ลอก
      • โน้ตบุ๊ค “ถูกๆ” แทรคแพดมันพลาสติกเคลือบด้าน เอานิ้วถูนานๆ แล้วจะลอกแบบเห็นได้ชัด
      • ซึ่งทนไม่ได้ เพราะจะไม่พกเมาส์เด็ดขาด
    • คีย์บอร์ดไม่กาก
      • Layout นี่เราแทบไม่ได้ใช้ปุ่มพวก Home Insert Del PgUp PgDn อ่ะ
      • ขอแค่พิมพ์แล้วให้ฟีลแบบแมคบุ๊ค (ไม่ขัดใจ ไม่ด็อกแด็ก ไม่งี่เง่า) ก็พอ
      • ถ้าเพื่อนกายอ่านอยู่ เงินไม่พอซื้อ Mech key จริงๆ ;_;
    • คีย์บอร์ดเรืองแสง is a plus.
      • อยากได้ ThinkLight แต่ อ่อ ลืมไป ไม่มีแล้ว
    • พอร์ต VGA จะดีมาก
      • ถ้า HDMI นี่แอบขก. หาตัว HDMI to VGA
      • ถ้า Mini DisplayPort มีตัวแปลงแล้ว

    ซอฟต์แวร์

    • รัน Ubuntu/Mint แล้วไม่มีปัญหา driver
    • ลง Hackintosh ได้จะดีงามฉิบหาย

    (more…)

  • อยากได้ก่อนขึ้นมหาลัย

    ช่วงนี้กิเลสหนามาก สวนทางกับเงิน

    มาไล่เล่นๆ ว่าเราอยากได้อะไรบ้าง

    เอาแมคบุ๊คไปอัพแรม

    ความจำเป็น น่าจะมากที่สุด
    ประมาณการณ์ ไม่น่าเกิน 4,000 บาท

    จาก MacBook Pro Mid 2009 มาอยู่ยันตอนนี้ได้ก็ถือว่า “บุญหนา” มากๆ แล้ว
    อยากยืดอายุต่อไปอีกสักสองปี

    จัดฟัน

    ความจำเป็น สูง
    ประมาณการณ์ อูยย อันนี้น่าจะเจ็บ

    เริ่มปวดฟันซีกซ้ายที่เป็นซีกเดียวที่เราเคี้ยวอาหารได้มากขึ้นทุกวัน น่าจะต้องทำให้ซีกขวาเคี้ยวได้เร็วที่สุด

    ไอแพด

    ความจำเป็น กลางๆ มีก็ถือว่าดี
    ประมาณการณ์ อูย หลายบาทอยู่

    ขี้เกียจแบก Textbook (ตอนนี้มีไฟล์ Serway + Freedman แค่คิดสภาพสองเล่มนี้ก็ “อูย” ละ – เท็กซ์บุ๊คอย่างอื่นอีก แมทงี้) บวกกับความเทพของ GoodNotes มันหนาหูมาก
    ก็เลยคิดว่าเป็นหนึ่งในตัวเลือกที่ดี แต่ไม่มีก็คงไม่เสียหายมั้ง

    เที่ยว

    ความจำเป็น ไม่จำเป็น แต่โคตร-อยาก-ไป
    ประมาณการณ์ สองหมื่น

    เที่ยวฮ่องกง!

    Mi Band ตัวใหม่ที่มีจอ

    ความจำเป็น ไม่จำเป็น
    ประมาณการณ์ พันเดียว

    อันนี้อยากได้จริง เอามาดันให้ตัวเองออกกำลังกาย

    เสื้อเชิ้ต

    ความจำเป็น ไม่แน่ใจ แต่ก็ควรมีเยอะกว่านี้
    ประมาณการณ์ พันนึงน่าจะเอาอยู่

    เลนส์ฟิกซ์

    ความจำเป็น ไม่จำเป็น
    ประมาณการณ์ สองหมื่น?

    ตัดทิ้งไปได้เลย อยากได้แค่ไหนแต่มีเลนส์ซูมไว้ส่องสาวอยู่แล้ว

    เสื้อยืด

    ความจำเป็น ไม่จำเป็น
    ประมาณการณ์ สามพันนิดๆ

    อยาก ได้ ห้า ตัว นี้ กับเสื้อยืดเทาอีกเป็นกองๆ

    แต่ถามว่ามีเงินไหม ก็ไม่ จบ.