โค้ด, ความแน่นอน

เขากดปุ่มเอนเทอร์ อลิแอสที่เขาเขียนสั่งคอมไพล์โค้ดภาษาซีชาร์ป และสั่งรันมัน
ข้อความสีแดงปรากฏบนหน้าจอ แต่ละบรรทัดบอกเลขแถวและคอลัมน์

โค้ดถูกเปิดขึ้นมาอีกหนึ่งครั้ง เขากวาดสายตาหาบรรทัดที่คอมไพล์เลอร์ทิ้งไว้ให้
สายตากวาดอยู่ไม่นานก่อนลงมือพิมพ์อีกเล็กน้อย

เขาออกจากโปรแกรมแก้โค้ด สั่งคอมไพล์และรันอีกครั้ง
ครั้งนี้บรรทัดสีแดงๆ หมดไป โปรแกรมของเขาพรอมพต์รับคำสั่ง

เทสเคสถูกป้อนทีละเคส โปรแกรมคำนวนอย่างซื่อสัตย์ของมัน
ข้อความปรากฏขึ้นบนจอตามที่เขาอยากให้มันเป็น

เขาป้อนคำสั่ง exit สู่เทอร์มินัล จบงานไปอีกหนึ่งวัน

เขานอน

ตั้งแต่ไหนแต่ไร เขาถามหาตรรกะที่ตายตัวและนิยามของทุกสรรพสิ่ง
ด้วยความหวังว่าทุกอย่างบนโลกจะเหมือนโค้ด โค้ดที่สามารถแก้ไขให้มันเป็นไปตามที่ต้องการ

แต่มันไม่ใช่

โลกนี้กว้างและซับซ้อนเกินกว่าที่จะใช้ตรรกะเดียวกับการโค้ด
ในเมื่อโดนัลด์ คนัธ บอกว่าอัลกอริทึมคือวิธีการแก้ปัญหาที่ตามได้และตายตัว โลกนี้ก็ไม่มีอัลกอริทึมสำหรับแก้ปัญหาชีวิต

ภายใต้ความอ่อนแอทางความรู้สึก เขาพยายามถามหาความแน่นอน เขาพยายามทำให้มั่นใจว่าทุกอย่างยังเป็นเหมือนเดิม

แต่โลกนี้ก็ไม่มีความแน่นอน เหมือนที่มันเป็นตลอด

ทันทีที่ระลึกได้เช่นนั้น ความรู้สึกของเขาก็อ่อนแอลงไปอีก

จะมีอะไรที่เขารู้สึกมั่นคงได้บ้างไหม