ความทึกทักไปเองที่ทำร้ายตัวเอง

เราล้วนเคยคิดว่าโอกาส (occasion) ต่างๆ ที่เข้ามาในชีวิตนั้นมีจุดหมายที่ต่างกันไป

หลายครั้งโอกาสคุยกับใครสักคน เที่ยวกับใครสักคน กินข้าว ดูหนัง ร้องเพลงกับใครสักคน หรือกิจกรรมสารพัดอาจทำให้เรารู้สึก “พิเศษ” ได้ด้วยตัวมันเอง
ไม่ว่าเพราะความรู้สึกนั้นเกิดด้วยอะไรก็ตาม เราปฏิเสธไม่ได้ว่าด้วยความ “พิเศษ” นั้น เราล้วนยินดีกับโอกาสที่เราได้รับไม่เหมือนคนอื่น

แต่แน่นอนว่าความรู้สึกของคำว่าพิเศษนั้นก็อาจเกิดจากการทึกทักไปเอง หลายครั้งที่เราอาจคิดไปเองว่าโอกาสที่ได้รับจากใครสักคนมันพิเศษ ทั้งที่มันก็ไม่ได้ต่างจากโอกาสที่เขาล้วนให้คนอื่นเลย

มิหนำซ้ำมันอาจดาษดื่น เขาอาจให้คนในชีวิตเขาโดยไม่คิดอะไร — ไม่ต่างจากความไม่คิดอะไรที่เขาให้เรามาพร้อมโอกาสนั้น

เมื่อมนุษย์มีความคาดหวัง ความฝัน และจินตนาการ เมื่อนั้นความคิดก็หวนกลับมาทำร้ายตัวเอง

มันอาจไม่ใช่แค่สิ่งที่เราคิดว่าพิเศษ มันอาจจะเป็นความฝัน ความหวัง ความคิดสารพัดที่แล่นเข้ามาในสมอง

こんなこといいな できたらいいな
(คอนนะโคะโตะอิอินะ เดะคิตะระอิอินะ)

เรื่องอย่างนี้ดีจังเลย ถ้าทำได้ละก็ยอดไปเลยนะ

แต่เมื่อมันไม่เป็นเหมือนที่คาดฝัน ก็เป็นความฝันที่ทึกทักไปเอง ที่กลับมาทำร้ายตัวเองเช่นกัน