จริงๆ อยากเขียนลงเฟซบุ๊คด้วย แต่บังเอิญเป็นคนขี้อายไปนิด เลยตัดสินใจมาเขียนเงียบๆ ตรงนี้ดีกว่า อย่างน้อยก็ไม่น่าจะมีคนคลิกมาอ่านเยอะสักเท่าไหร่

1 – ถึงตัวเอง

ครึ่งทางแล้วว่ะคุณ

หลังจากคุณเคว้งคว้างในปีการศึกษาแรก ในครึ่งทางของชีวิตการศึกษาระดับปริญญา คุณเลือกไปสาย Machine Learning และ Deep Learning แม้จะยังใหม่แต่คุณก็รู้สึกว่านี่คือทางของคุณ

คุณเชื่อว่าทางสายนี้จะทำเงินแม้ว่าผู้คนสายนี้จะเฟ้อจากฟองสบู่ของมันก็ตาม คำถามทั้งหมดขึ้นอยู่กับว่าคุณจะสามารถดันตัวเองไปอยู่ในจุดที่ดีกว่าคนทั่วไปได้หรือเปล่า คำถามนี้จะถูกตอบในอีกหนึ่งสัปดาห์ข้างหน้า กล่าวคือเป็นการไปฝึกงานครั้งที่สองของคุณ ขอให้โชคดีและทำให้เต็มที่นะ

ณ ชีวิตขณะนี้คุณกำลังลังเลกับการเรียนต่อปริญญาโท ทั้งตัวเลือกที่จะไม่เรียน และตัวเลือกที่จะเรียน ทั้งในสายคอมและสายบริหาร

ใช่ สายบริหาร! หลังจากคุณนอนน็อคในช่วงก่อนสอบ อยู่ดีๆ คุณก็มีคำถามว่างานของคุณจบไปจะสามารถสร้างความมั่นคงได้จริงๆ เหรอ? จริงอยู่ว่าคุณไม่อดตายแน่ แต่โอกาสที่คุณจะได้นั่งบนบังเหียนกุมบริษัทก็น้อยตาม

ไม่ว่าจะตัดสินใจอย่างไร ก็หวังว่าคุณจะทำเหมือนที่คุณทำมาโดยตลอด คุณเชื่อว่าโลกนี้ขับเคลื่อนด้วยข้อมูล ขอให้คุณเอาข้อมูลทุกอย่างมาคิดและตัดสินใจให้รอบคอบนะ

สู้ๆ เป็นกำลังใจให้กับการตัดสินใจนะ 🙂

2 – ถึงพวกคุณ

หลังจากเขียนถึงตัวเองก็คงได้เวลามาเขียนถึงคนอื่นแล้วแหละเนอะ ไม่มานั่งคุณเคิณแล้วด้วย 5555555 นอกจากในรูปนี้แล้ว คนที่อยากกล่าวถึงเช่นกันคือพี่นิว พรมนัส ไก่จุ้ย และคนเฮนเนยด้วย

สำหรับคนในรูป เราดีใจที่รูปห้าคนมันงอกออกมาเป็นเจ็ดคน (และคงจะดีใจกว่านี้ถ้ามันยังเป็นแปด) ตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกันเราได้อะไรหลายๆ อย่างไปค่อนข้างมาก และดีใจที่ได้เห็นอะไรหลายๆ อย่าง เห็นคนเริ่มไปงานพวก Game Jam เห็นเพื่อนๆ ทยอยเข้าแล็บ หรือแม้แต่เห็นการตั้งคำถามว่าจะทำอะไรต่อดี การยืนอยู่ในจุดที่คนรอบตัวกำลังค่อยๆ โตขึ้น มองไปแล้วมันสวยมากเลยนะ

อีกอย่างที่อยากบอก อารมณ์และความรู้สีกหลายอย่างที่ผ่านมาตอนปีสองได้พวกแกช่วย support ไว้ค่อนข้างเยอะมากๆ ถ้าต้องพูดกันตรงๆ ชีวิตเราก็ได้พวกแกมา spice up ขึ้นนะ 😀 ขอบคุณสำหรับรสชาติความ “อร่อย” นี้ เพราะเราก็ไม่คิดว่ามันจะกลมกล่อมไปมากกว่านี้ได้แล้วแหละ

ปีสามแล้วหวังว่าทุกคนจะได้เจอทางของตัวเองนะ ค่อยเป็นค่อยไปดอกไม้จึงบาน 🙂

3 – ถึงพวกคุณๆ

ถ้าไมล์สโตนมันนับกันได้ง่ายๆ ด้วยปัจจัยเพียงแค่เวลาอย่างเดียว เราก็คงบอกว่าชีวิตในมหาวิทยาลัยของเราไหลไปครึ่งทางแล้ว

น่าเสียดายที่สำหรับเรามันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น ความสนุกในชีวิตมหาวิทยาลัยจริงๆ กำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว ทั้งกิจกรรมและงานมหาศาล ฝึกงานและโปรเจกต์จบ — ปีหน้างานกิจกรรมเยอะขึ้นแน่ๆ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ -/|\-

สวัสดีสมาชิกใหม่อีกหกบวกหนึ่งคนที่เพิ่งเข้ามาเจอกันด้วยนะ 😀 ถ้ามีใครที่เคยอยู่ตรงนี้แล้ววันนี้ไม่อยู่แล้ว ก็ขอถือโอกาสสวัสดีและบอกว่าคิดถึงมาด้วยเลยแล้วกัน

เป็นกำลังใจให้ทุกคนสามารถเดินไปในทางที่ตั้งใจได้ ขอให้โชคดีและเดินไปอย่างแข็งแกร่งนะ

บล็อกอีกสองปีข้างหน้าคงเป็นบล็อกที่มีความหมายมากๆ อีกชิ้นนึงแน่นอน 🙂